Bendeniz ise dağcılık geçmişimin depreşmesi ile kendimi Niğde-Aladağlar’da
buluverdim. Bi punduna getirip kanadımı da götürmeyi başardım. Ilk gün (26
Ekim cuma) Emli vadisinin başındaki Sarımemet kamp yerinden (1700mt) Eznevit
tepesine doğru 2200mt irtifadaki uygun bi kalkış yerine tırmandım. Hava
şartları, dağ-vadi sistemlerine uygun şekilde anabatik bi haldeydi. Yalnız
stratosferdeki bulutlanma nedeniyle termik etkisi çok zayıftı maalesef.
Kanat çırpmadan tutunmaya çalışan kuşların arasından kısa, sembolik ama çok
güzel bi uçuşun ardından kamp yerindeki çadırımın yanına indim. Benimle
beraber yukarıya tırmanmış olan arkadaşlar yaklaşık bir saat sonra yürüyerek
aşağıya indiklerinde, gözlerindeki kıskançlığı görmeliydiniz :)
Uçuşun fotoğraflarını en kısa zamanda hazırlayıp haber vercem.
Bu arada böyle büyük ve wahşi dağlardan uçmak isteyen arkadaşları uyarmak
istiyorum, çok dikkatli olmalılar ve kondisyonları da çok iyi olmalı ..
aksi taktirde yüzlerce metre beni izleyip iniş yerinde hoşgeldin partisi
düzenleyen beş azman çoban köpeği, en büyük tehlikeyi arzedebiliyor :)